Dag 30

05-03-2016 Coromandel

Vanochtend was het lekker wakker worden met het geruis van de zee op de achtergrond. En toen we de gordijnen open deden was daar het prachtige uitzicht. Maar oei, spierpijn?! Van dat beetje lopen naar ‘Cathedral Cove’? Wat had dat dan wel niet moeten zijn met de ‘Tongariro Crossing’? Het ontbijt was dit keer buiten op het terras met nog twee andere stellen; eentje uit Duitsland en eentje uit Engeland. Gelukkig zaten ze ook allemaal aan het einde van de reis. Van zo’n mooi en relaxed land wil je toch immers geen afscheid nemen? Pas om 10.30 uur gingen we op pad. We hadden geen vol programma voor vandaag, het zou meer een relaxdagje aan het strand worden. En dat heb je hier genoeg in de buurt! Maar eerst een bakkie bij het koffietentje naast Luke’s Kitchen. Tja, meer is het dorp ook eigenlijk niet. Vervolgens reden we naar het strand van Otama. Het was een behoorlijk steile weg en ook nog vrij smal. Goed dat Moppie weer kon rijden, want voor mij zou dat een hele uitdaging zijn geweest. En ja, we waren er nog niet, we wilde immers nog verder naar Opito Bay. En of dat nog niet genoeg was, reden we zelfs nog even door naar Matapaua Bay. Het weggetje ernaar toe was wederom erg steil en smal. Eenmaal op het strand aangekomen was die eigenlijk minder mooi dan we verwacht hadden en dus reden we weer terug naar Otama. Daar namen we de ‘Beach road’, wat ons uiteindelijk naar een prachtig strand bracht. De bomen staan hier gewoon op het strand! En wat een rust! Nee, we waren niet de enige, maar het scheelde niet veel. Inmiddels was het alweer lunchtijd, dus de meegenomen broodjes (van de koffietent naast Luke’s Kitchen) werden eerst genuttigd, voordat we het heldere water in gingen. Het water was heerlijk en een aangename verkoeling met deze temperatuur. En wat een golven! Heerlijk! Ja, zo vinden we het wel leuk! Na de fotosessie en menig keer het water in geweest te zijn, reden we om 15.30 uur weer ‘huiswaarts’. Op de terugweg hebben we nog even een heerlijk ijsje genomen. Tja, op het Zuidereiland kwamen we menig lavendelboerderij tegen mét lavendelijs. Het is er toen alleen niet van gekomen en jammer genoeg hadden ze hier geen lavendelijs, maar wel lekkere mintijs. Terug bij de lodge hebben we na het douchen alvast de koffers goed ingepakt, want morgen begint onze terugreis. Voor het ‘afscheidsdiner’ reden we naar Whitianga, zo’n 18 kilometer zuidwaarts. Wederom een bochtige weg, maar wel lekker breed. We hadden gisteren al een mooi restaurantje gereserveerd, want in het weekeinde is het hier gewoon druk. Voordat we naar het restaurant reden, hebben we eerst de auto weer eens vol getankt, want dat was inmiddels hard nodig. Gelukkig was er nog een pomp open, zodat we ons daar niet meer druk over hoefde te maken. Even later zaten we bij Salt (www.salt-whitianga.co.nz) in de bar met een heerlijke prosecco. Ze hadden hier zelfs bitterballen. Tenminste, iets wat er op leek. De ‘braised beef croquettes’ waren alleen iets groter en de vulling was meer draadjesvlees. Zeker niet slecht! Buiten koelde het al aardig af, zodat we voor het diner lekker bleven zitten waar we zaten. Dat was deels binnen, maar toch ook weer buiten, met mooi uitzicht op de bootjes. Na de heerlijke ‘beef’ en ‘lamb’ met een glaasje merlot uit de plaatselijke Mercury Bay moesten we alleen nog terugrijden. Ondanks de bochtige weg viel dat gelukkig mee. De reflectoren op de weg doen hier goed hun werk! Om 21.45 uur waren we weer ‘thuis’ zodat we er niet al te laat in lagen. Morgen wordt immers een lange reisdag! Nu eerst lekker slapen.