Dag 28

03-03-2016 Rotorua

Vanochtend hebben we een klein beetje uitgeslapen. De wekker ging immers een uurtje later af dan gisteren. Met het ontbijt hadden we dit keer heerlijke kaas, die we gisteren gekocht hadden, op het geroosterd broodje. Vandaag geen reisdag van A naar B, maar wilde we wat zien van de vulkanische activiteit in de omgeving, dan moesten we toch even toeren. We besloten om naar ‘Orakei Korako’ te gaan. Ook wel de ‘Hidden Valley’ genoemd. Het was een klein uurtje rijden richting Taupo. Onze navigatie nam echter een binnendoor weggetje en niet de 'Highway 5'. Dat betekende veel ‘gravel road’ en met de Opel is dat niet altijd even fijn. Met die Ford Ranger van het Zuidereiland was dat geen probleem geweest. Maar goed, het gehobbel hebben we overleefd. Eenmaal bij het vulkaan gebied aangekomen, hebben we eerst heerlijk op het terras aan het Lake Ohakuri een kopje koffie genomen met een muffin erbij. Vervolgens hadden we een kleine ferry nodig om in het vulkanisch gebied te komen. Vanaf het terras had je trouwens al prachtig uitzicht op de stoompluimen. Eenmaal aan de overkant zag je ook de diversiteit aan kleuren in het gesteente. Wat een prachtig gebied! En het blijkt dat dit er al duizenden jaren zo bij ligt. Inmiddels was er wel een houten pad aangelegd zodat je er dwars doorheen kon lopen. Uit diverse hoeken en gaten kwam stoom. En op een gegeven moment zagen we ook de mooie ‘mudpools’. Gewoon kokende modder! Na anderhalf uur hadden we het gehele wandelpad afgelegd en namen we de ferry weer terug naar het 'Visitor Centre'. Tijd voor een sandwich! En jawel hoor, mét gratis wifi. Dus de foto’s en het verhaaltje konden weer op de site worden geplaatst. Dat was wel even een uitkomst. Op de terugweg probeerden we nog een natuurlijke ‘hotpool’ te vinden die Mandy ons had aanbevolen en had uitgelegd hoe we er zouden moeten komen. Maar helaas, we hebben ‘m niet kunnen vinden. Vervolgens zijn we via de 'Highway 5' teruggereden en de ‘gravel road’ gemeden. Zo kwamen we nog langs een ander vulkanisch gebied, het ‘Wao-O-Tapu Thermal Wonderland’. We twijfelde even of we nóg een park moesten bezichtigen, maar we hadden nog niet genoeg gehad en dus besloten we ook deze mee te nemen in ons VVV-onderzoek. Het was iets groter dan die van vanochtend, maar zeker niet minder mooi. En gelukkig waren er ook nu niet zoveel mensen. De aaneenschakeling van de drie wandelingen bleek zo’n drie kilometer te zijn. Normaal gesproken een eitje, maar aangezien het ruggetje van Moppie nog niet helemaal in orde was, deden we het rustig aan. Uiteindelijk hebben we het gehele park kunnen zien. Als ie maar in beweging is, gaat het redelijk goed. Dit park was ook weer heel mooi en anders dan die van vanochtend. Hier liep je van de ene ‘pool’ naar de andere ‘pool’ via een naaldbomen bos. Net het Henschotermeer, maar dan anders. De ‘Champagne pool’ was de mooiste en grootste, met aan de waterkant mooi rood gesteente. En met al die stoom werd het een mystiek plaatje. Ook hier had je van die ‘mudpools’ en op het einde van de route nog een heel groen meer. Tja, het panorama over een deel van het park noemen ze dan ook niet voor niets die ‘Artist’s Palette’. Na afloop hadden we weer trek gekregen en de crackers lagen nog in de auto. Maar voordat we daar waren, liepen we langs de 'cheesecake'. Mmmmm, eentje was voor ons. Op het terras in de schaduw hebben we die lekker opgepeuzeld. Om 17.00 uur waren we uiteindelijk bij de auto. ‘Just in time’, aangezien het park om 17.00 uur dicht gaat. Een half uurtje later waren we weer bij de Rototaha Lodge. Het was zelfs nog te heet om buiten op het terras te zitten. En ach, foto’s selecteren op de laptop in de zon werkt toch niet, dus zaten we eerst een poosje binnen. Pas toen de zon achter de bergen verdween, gingen we nog even heerlijk met een wijntje buiten op het terras zitten. Om 19.30 uur werd door Mandy weer het eten gebracht. Inmiddels was het aardig afgekoeld, het is immers ook al herfst, zodat we weer binnen hebben gegeten. Ze had weer een heerlijk diner samengesteld met ‘caesar salad’ en een biefstukje (ook uit eigen tuin!) met gegrilde groenten en gegrilde piepers. Ze had zelfs ook nog een dessert meegenomen, maar die kon er niet meer bij en bewaren we tot morgenochtend. De yoghurt is toch op, dus dat komt mooi uit. Na afloop moest de boel nog wel worden afgewassen, maar gelukkig dus geen pannen, alleen twee schalen en de borden en bestek natuurlijk. Moppie lag al even gestrekt, maar kwam even later, toen ik het verhaaltje aan het schrijven was, er nog even bij zitten. En zowaar, we lagen d’r eens een keertje vroeg in! Om 22.15 uur zeiden we: "weltrusten"!