Dag 27

02-03-2016 Rotorua

Vanochtend toen we wakker werden, hoorde we helemaal niets, buiten de wekker dan die ons weer om 07.00 uur wakker maakte. Maar verders geen auto’s en dergelijke. Heerlijk rustig! Het ontbijtje konden we weer in de koelkast vinden. Ook dit keer weer lekkere yoghurt met frambozen uit eigen tuin en natuurlijk brood om te roosteren. Om 08.30 uur gingen we weer op pad richting Rotorua. Aangezien we met de lodge in de ‘middle of nowhere’ zaten, duurde het wel even voordat we in Rotorua waren. Pas na drie kwartier bereikte we het Lake Rotorua vanwaar onze helikopter vertrok naar White Island. Voordat we vertrokken konden we in het café er vlak naast nog een koffie met een muffin nuttigen. Daarnaast kochten we ook nog twee mini sandwiches voor het geval we tijdens de excursie trek zouden krijgen. Om 10.00 uur kwam onze pilote aanvliegen met twee passagiers die ze elders had opgepikt. Toen wij ook instapte bleken de passagiers een bekend gezicht te hebben. Ja hoor, de mensen hebben we eerder ontmoet tijdens het ontbijt in de Riverrun lodge in Wanaka. Het derde koppel was een stel uit Duitsland en onze pilote kwam notabene uit Nederland! We vlogen vervolgens naar White Island, een actieve vulkaan, 50 kilometer uit de kust in de Bay of Plenty. Wat een mooi uitzicht vanuit de helikopter en wat vliegt dat ook heerlijk. Nergens last van! Over die 50 kilometer deed je wel even. Op een gegeven moment zag je in de verte het vulkaaneiland liggen. Eenmaal dichterbij zag je ook de rookpluimen uit de krater komen. Even later stonden we met beide voetjes op White Island. Oeps, nadat we uitgestapt waren, kregen we een helm en een gasmasker. Da’s veelbelovend! Moppie had ook de stokken meegenomen, aangezien het lopen nog niet geheel soepeltjes gaat. Eerst ging de wandeling langs een oude sulfietfabriek, althans, wat er van was overgebleven. Daarna begon het spectaculaire gedeelte en waren de gasmaskers af en toe hard nodig. Nu leek het echt alsof we op de maan liepen! We liepen zelfs tot de rand van de krater. Beneden zag je het groene ‘water’ borrelen. Wat was dit gaaf! Je bleef foto’s maken! Op de terugweg liepen we nog langs een aantal ‘mudpools’. En zelf heb ik nog een extra poeltje achtergelaten. Bizar dat we daar zo konden lopen. Nu houden ze het eiland ook continue in de gaten, ook met webcams. Op de terugweg moesten we, zodra we de kust bereikten, nog even tanken. Daarna maakten we nog een tussenstop en wel op Mt. Tarawera. Hier maakte we ook nog een korte wandeling voor een mooi uitzicht op de rode krater. Het laatste stukje ging nog over de kratermeren ‘Lake Tikitapu’ (Blue Lake) en ‘Lake Rotokakahi’ (Green Lake). Pas om 14.00 uur waren we weer terug in Rotorua. Wat een excursie, deze hadden we voor geen goud willen missen! Nog helemaal beduusd van al het moois wat we gezien hadden, reden we een stukje Rotorua in, op zoek naar een lunchtentje. Al vrij snel zagen we een mooi modern tentje, met later bleek een heerlijke bagel met zalm en lekkere koffie. Nu bemerkte we pas dat het in Rotorua zelf ook stinkt naar zwavel, al vond ik het eerlijk gezegd meevallen. Even verderop was dei-Site, dus dat werd de volgende stop. Nee, niet echt voor informatie, of foldertjes, nee, voor de gratis wifi. En inderdaad, ze hadden wifi, want in de lodge hebben we geen enkel bereik. Nadat het blog weer helemaal was bijgewerkt, reden we nog langs een mooi pandje in Rotorua. Later bleek dat het Rotorua Museum te zijn in een iconische voormalig badhuis. Vervolgens hebben we nog wat boodschappen gedaan voor de borrel van vanmiddag. De terugweg ging sneller dan de heenweg en zo zaten we om 17.30 uur aan een heerlijk glaasje wijn met een knabbeltje op ‘ons’ terras. En wat een uitzicht! Inmiddels was de temperatuur ook aardig opgelopen en bijna niet uit te houden, zo heet dat het was. Dat werd even heerlijk douchen. Het avondeten was dit keer bij Mandy & Hugh thuis. Via een paadje door het struikgewas, liepen we in een paar minuten naar hun huis. Tja, je kan hier gerust verdwalen zo groot is het landgoed. We kregen eerst nog een heerlijk wijntje met toast en kaas. Vervolgens konden we aanschuiven voor de lamskoteletjes met rijst en rode kool (maar dan gelukkig nagenoeg rauw). En dat smaakte buitengewoon goed! Na afloop kregen we zelfs nog een stukje eigen gemaakte appeltaart met ijs. Ondertussen was het reuze gezellig! Die Hugh kan mooi vertellen! Voor de terugweg kregen we een zaklamp mee. Met licht was het zelfs moeilijk te vinden waar we nu het struikgewas in moesten. Uiteindelijk is het ons gelukt en konden we tegen twaalven de luikjes dicht doen.