Dag 24

28-02-2016 Wellington - Ohakune

Vanochtend was het weer redelijk vroeg op, aangezien we een lange rit voor de boeg hadden. Eerst maar weer even in de lobby alles bijwerken onder het genot van een lekker bakkie koffie en toast met ei. Voor het hotel was het gezellig druk vanwege de plaatselijke bloemen- en fruitmarkt en de fanfare die het geheel muzikaal omlijstte. Om 09.45 uur gingen we op pad, maar niet zonder eerst nog een glimp opgevangen te hebben van Wellington vanaf Mount Victoria. Het was een steil en smal bergweggetje ernaar toe waarbij er ook nog eens auto’s langs de kant stonden geparkeerd. Niet echt handig. Het uitzicht was uiteindelijk heel mooi. Vervolgens gingen we om 10.15 uur echt op pad richting het noorden. Het duurde even voordat we Wellington uit waren. Op het Noordereiland is het dan ook een stukje drukker dan op het Zuidereiland. In Waikanae werd het tijd voor een koffiepauze. Maar een leuk tentje konden we niet vinden. Gelukkig hadden ze in New World, de plaatselijke supermarkt, een zitje met wederom goede koffie. En jawel hoor, daar vonden we een ‘rugdoctor’. Vervolgens heb ik het stuur overgenomen en heb ik ‘m weer even verder getuft. De Holden, zoals ze hier een Opel nomen, rijdt prima en gelukkig een stukje kleiner dan die Ford Ranger, al zat die Ford een stuk lekkerder. Niet zo heel veel verder zagen we in Foxton een bord met de aanduiding voor ‘The Dutch Oven Bakery’, een Hollandse molen met poffertjes. Dat ging er natuurlijk wel even in. Al waren het niet de echte Hollandse poffertjes, maar meer mini 'pancakes'. In Hunterville nam Moppie het stuur weer over. Echt een plaatsje om gezien te hebben! Mijn hemel, de tijd heeft hier echt stil gestaan! In het plaatselijke café, voor alleen een toiletbezoek, stonden gewoon nog de oude fietsen uit 1890 binnen. Ook moeders was niet met haar tijd meegegaan. Pas na Hunterville werd de weg weer interessant en kwamen we ook weer de eerste schaapjes en koetjes tegen. En zowaar een plekje om te stoppen, zodat ik ze eindelijk op de foto kon vastleggen. Ondertussen zagen we in de verte de eerste vulkaan opdoemen, Mt. Ruapehu. Daarachter ligt Mt. Tongariro, maar die kon je niet zien. Om 16.00 uur arriveerden we in Ohakune, niet ver van ons overnachtingsadresje, zodat we in het plaatsje op zoek gingen naar een restaurantje. Veel bleek gesloten, maar uiteindelijk vonden we wel wat. Even later kwamen we aan bij de River Lodge. De hond Gulliver stond ons al op te wachten. We kregen een hele cottage tot onze beschikking. Heerlijk! En wat een rust! Gulliver wilde met ons naar de rivier en bleef op ons wachten totdat we mee zouden gaan. Maar wij moesten ons opfrissen, omdat we al wilde gaan eten, aangezien we vanmiddag niet zoveel hadden gegeten. Gulliver moet dus even wachten tot morgen. En ondanks dat het vanmiddag zo uitgestorven leek, was het bij de Cypres Tree behoorlijk druk. Het werd vervolgens de Powderhorn Keg in het Powderhorn Chateau. Een mooie houten lodge wat niet zou misstaan in de Dolomieten. Nu is het ook een wintersportplaatsje waar we zijn beland. Na wat ‘garlic bread’ met zalm werd het voor beiden een overheerlijke burger. Gelukkig waren we niet al te laat terug zodat we dit keer weer eens op tijd konden gaan slapen. Weltrusten. En zou de ‘rugdoctor’ zijn werk goed hebben gedaan? Dat zullen we morgen gaan beleven………..