Dag 23

27-02-2016 Wellington

Na de reisdag van gisteren, zijn we vandaag rustig opgestart. Vervolgens hebben we in de lobby eerst een bakje koffie genomen met de gratis Wifi erbij (op de kamer moet je voor de Wifi immers betalen). We blijven toch Hollanders. Nadat de foto’s en het verhaaltje erbij geplaatst waren, gingen we om 11.00 uur op pad voor een ontbijtje. Richting i-Site (de plaatselijke VVV) vonden we een mooi tentje voor nog een koffie en een bagel met zalm. Vervolgens namen we de bus naar het treinstation. Van daaruit was het nog een klein stukje lopen, via de parlementsgebouwen, naar de Old St. Paul’s Church. Deze was alleen gesloten in verband met een trouwerij. Dan maar eerst met de bus naar de Cable Car voor het mooie uitzicht over Wellington. Inmiddels kwam af en toe zelfs het zonnetje door de bewolking heen. In ieder geval was de temperatuur aangenaam. Weer terug in de Lambton Quay zijn we van daaruit naar Queens Wharf gelopen voor een Breztel en Bratwurst in de Münchener Biergarten. Nee, niet echt lokaal voedsel, maar wel lekker! In de oude ‘boat sheds’ zaten allemaal restaurantjes. Een mooi gedeelte van Wellington! Vervolgens namen we wederom de bus naar de Old St. Paul’s Church. De trouwerij was voorbij, maar niet veel later zou er nog weer eentje zijn. We waren dus precies op tijd. De kerk was alleen nu gevuld met Chinezen. Hoe krijg je die de kerk uit? Gewoon één keer hard roepen dat de bus binnen twee minuten vertrekt en we hadden de kerk voor ons alleen. Op de terugweg werden we door de buschauffeur bijna voor het Te Papa museum bij een stoplicht afgezet. Heel aardig van die man! Anders hadden we toch weer een aardig stukje moeten lopen. In het museum hebben we lang niet alles bekeken, maar wel het gedeelte over aardbevingen. Zo kon je in een huisje voelen en zien hoe het er tijdens een aardbeving aan toe gaat. Daarnaast hadden ze ook mooie houtsnijwerken van de Maori’s en ook de ontmoetingsplek van de Maori’s, de ‘Te Marae’, hadden ze nagebouwd. Prachtig! Gelukkig was het hotel schuin tegenover het Te Papa Museum. Want ondanks dat we veel met de bus hebben gedaan, kon Moppie geen stap meer verzetten. Voordat we gingen eten, hebben we dan ook nog even heerlijk gelegen. Dit keer hadden we gereserveerd in het Logan Brown restaurant. Met de taxi was het maar een kort ritje en bij aankomst kregen we nog een aantal chocolaatje van de chauffeur. Da’s niet verkeerd! Het eten was buitengewoon! In eerste instantie hadden we gereserveerd voor vrijdagavond, maar omdat we een dagje later in Wellington zijn aangekomen, hebben we het restaurant ook een dagje opgeschoven. Alleen heb je op zaterdag een vast menu en geen á la carte. Je had alleen nog de keuze uit vijf of zeven gangen. Prima, vijf gangen is meer dan genoeg! Zeker met het bijpassende wijnarrangement. We begonnen met een klein stukje 'tuna' met wasabi en pittige avocadomousse. Daarna kregen we de ravioli gevolgd door een Hapuku visje. Het hoofdgerecht bestond uit een 'lamb rack', met daarna nog een dessert van chocoladetaart met caramel ijs. Dat was een hele mooie afsluiting van Wellington! De terugweg deden we te voet, het was immers ‘maar’ een kilometer. Alleen met pijn in je rug is dat toch wel ver. Gelukkig heeft Moppie het gehaald. Nog even een goeie massage en de luikjes gingen weer dicht.