Dag 21

25-02-2016 Tasman

Voor vanochtend hadden we natuurlijk even geen wekker gezet. Maar zonder wekker waren we al om 07.00 uur wakker door de felle zon die al scheen. Eerst maar eens kijken of de pilletjes hun werk hebben gedaan. En jawel hoor, er zit weer een beetje beweging in! Nog niet veel, maar er is hoop! Eerst maar weer eens een lekker ontbijtje nuttigen op het terras. Wat was het overigens al warm! Na de yoghurt en het bammetje met kaas ging Moppie nog wel weer even liggen en zo kon ik nog even deel twee van de was doen. Daarna heeft Moppie zich in de auto gehesen en zijn we naar Kaiteriteri gereden voor de lunch. Voor het lopen gebruikte die nog wel een wandelstok, want om nu ook in Kaiteriteri polonaise te lopen, ze zien ons al aankomen! Vanwege de hitte hebben we binnen gezeten, maar wel met heerlijk uitzicht op zee, de Tasman Bay. Na de burger met frietjes en salade hebben we een privé baaitje op gezocht, aangezien Kaiteriteri nogal toeristisch is. Vanaf hier vertrekken namelijk de bootjes en watertaxi’s naar het Abel Tasman National Park. Dat bewaren we echter voor een volgende keer. Nadat we eerst een kijkje hadden genomen bij de baai van Little Kaiteriteri, hebben we, op aanraden van Lou, Stephens Bay opgezocht. Deze baai was met de auto goed te bereiken, zodat Moppie maar weinig hoefde te lopen. Een prachtige kleine baai met maar weinig mensen. Dat leek ons wel wat en dus werden de handdoekjes neergelegd. En voordat ik het wist lag Moppie in zee. Jawel, en dat voor niet echte strandgangers! Maar het was heet, dus we konden wel wat verkoeling gebruiken en voor Moppie was het natuurlijk ook goed voor z’n rug. Na een uurtje hadden we het weer bekeken, we moesten immers nog boodschappen doen, maar wat was het een prachtig plekje! Bij de supermarkt in Motueka hebben we vervolgens weer de boodschappen voor het avondeten gehaald. Lekker relaxed boodschappen doen is het hier, je boodschappen worden hier bij de kassa voor je ingepakt! Vervolgens hebben we ze ‘thuis’ even afgeleverd en zijn toen nog even naar de Tasman Golf Club geweest. Volgens Lou met een fantastisch uitzicht. En inderdaad, we moesten de weg bij de 'vineyard' vervolgen en deze weg ging over in de Cliff Road. Tja, een golfbaan op een klif, waanzinnig! We hebben er heel even rond gehobbeld en zijn toen weer neergestreken op ons terras voor een heerlijk kaasplankje. Even later hebben we de koffers al gepakt, want morgen zullen we dan toch echt de oversteek moeten maken naar het Noordereiland. Ja, helaas kunnen we niet langer blijven. Het was al heel uitzonderlijk dat we één nachtje extra konden blijven. Lou vertelde ons dat dat de enige nacht in de afgelopen drie maanden was, dat ze geen gasten zouden hebben. Een geluk bij een ongeluk, want vandaag hadden we de oversteek nog niet kunnen maken. Voor het avondeten had ik dit keer een mootje gebakken zalm op een bedje van fettuccine met broccoli en Boursin. Na het eten werd het bedtijd voor Moppie en nam die z’n cocktailtje weer in. Ik zal dan ook morgen in ieder geval beginnen met rijden. Vandaag heb ik in ieder geval weer goed kunnen oefenen en heb ik Moppie overal naar toe getuft. Eigenlijk best wel stoer! Gelukkig zit er weer beweging in en als het herstel zich zo voortzet, kunnen we de 'Tongariro Crossing' nog lopen. Ja, ja, we zullen zien, maar denk dat het verstandiger is om die te laten schieten.