Dag 17

21-02-2016 Punakaiki - Kaikoura

Ondanks dat de wekker weer vroeg afliep, was het lekker wakker worden met het zeegeruis op de achtergrond. Na weer een overheerlijk ontbijtje met 'pancakes', begonnen we om 09.15 uur aan onze ‘Coast to Coast Challenge’. Op aanraden van Jane reden we nog even naar het noorden. Het was echter nog bewolkt, maar volgens Jane zou het rond 10.00 uur open trekken. Even voorbij de Pancake Rocks zijn we gestopt om de Truman Track te lopen, een korte 'trail' door het regenwoud van maar 15 minuten. En je wilt het niet geloven, maar het spetterde weer. In het regenwoud had je daar gelukkig geen last van, maar toen we bij de zee uitkwamen, was het minder prettig. Op naar een koffiepauze. Die vonden we in Charleston. Het was een mooi nieuw pandje langs de weg waar je ook de cave-rafting excursies kon boeken. Voordat we vervolgens aan de bergrit begonnen, hebben we in Westport eerst de auto nog even volgegooid. En jawel, een uurtje later dan gepland, trok het helemaal open, zelfs in de bergen. Het eerste stuk van de bergrit, de Lower Buller Gorge Road, liep langs de gelijknamige rivier. Een mooi stukje! Onze lunchpauze was vervolgens in Reefton, bij een plaatselijke B&B met een café waar we lekker op het terras konden zitten. De panini met zalm was heerlijk en niet veel later vervolgde we onze weg richting het oosten. Even buiten Reefton vonden we overigens nog een mooi stukje land dat te koop was met nog wat overblijfselen van een huisje en de camper en de caravan kreeg je er gratis bij. Mmmmm. Niet veel later begon de Lewis Pass. Niet echt een pas zoals je die in Europa verwacht, in ieder geval geen haarspeldbocht te bekennen. Nee, het was meer een doorgaande route, maar dan wel een hele mooie! Halverwege de pas hebben we nog een korte wandeling gemaakt met prachtige vergezichten. Geweldig! Eenmaal weer in de auto zagen we op de navigatie dat we nog wel even moesten en dus besloten we in Hanmer Springs nog even te stoppen voor een koffie met iets lekkers. Vervolgens namen we de route binnendoor, de ‘70’ in laats van de ‘1’, dat scheelde wel iets. De route ‘70’ zat alleen vol met bochten en ging omhoog en omlaag. Dus de keren dat je 100 kon rijden, waren beperkt. Toch hebben we het in vijf kwartier kunnen doen, zodat we om 19.15 uur eindelijk aan de oostkust in Kaikoura bij de Lemon Tree Lodge aankwamen. We kregen een prachtige kamer met uitzicht op zee. Snel even de koffers uitladen en op naar een eettentje. Op aanraden gingen we naar Tuti’s, even buiten het centrum. Uitgeblust, en nog vol verwondering van de mooie rit, hebben we heerlijk gegeten. Ze hadden een heerlijk visje en mosselen. Gelukkig lagen we niet al te laat in bed, want voor de verandering is het morgen weer eens vroeg op.