Dag 16

20-02-2016 Bruce Bay - Punakaiki

Vanochtend was het weer om 08.00 uur ontbijten. En zowaar scheen de zon! John maakte weer een heerlijk bammetje met avocado, champignons en tomaat. Vervolgens ging hij op zoek in de boeken naar de naam van het vogeltje dat we gisteren zagen. Dat blijkt een ‘Tomtit’ geweest te zijn. Ja ja, dat dacht ik al. Wat een voortreffelijke lodge was dit ook weer! Maar de reis gaat verder. Om 10.10 uur vertrokken we en reden we richting het noorden. Bij Lake Matheson (ten westen van Fox Glacier) namen we al een koffiepauze. De wandeling naar het meer lieten we echter voor wat het was, we hebben namelijk nog meer te doen. Even voorbij Franz Josef namen we de afslag naar Okarito. We stopte eerst bij de ‘lagoon’ voor wat mooie plaatjes, vervolgens reden we door naar het strand. Prachtig! Na een stukje lopen zagen we zelfs een kleine waterval uitkomen op het strand. Niet verkeerd! Na de nodige actiefoto’s werd het tijd voor de lunch, maar Okarito had alleen een koffietentje met wat cake en koekjes. Ook goed, hebben we in ieder geval iets naar binnen gekregen. We konden even lekker buiten in de tuin zitten. Na de regen van gisteren was dat wel even heerlijk. Daarna vervolgden we onze weg richting het noorden. De plaatsjes die we passeerden, waren niet veel en allemaal oude meuk. Uiteindelijk kwamen we in Hokatika uit. Best nog wel een groot plaatsje direct gelegen aan zee. Ook niet dat je zegt “Wouh”, maar we vonden een bar/restaurant met de naam ‘Stumpers’. Een beetje een vreemde naam voor een bar, maar het eten was goed, alleen een beetje veel. Voordat we weer verder gingen, liepen we nog even een stukje over het strand. Er stonden allemaal sculpturen van hout op het strand. Er was zelfs een heel schip gebouwd. Om 17.45 uur waren we uiteindelijk bij de Breakers Lodge. Wat een prachtige locatie zo direct aan zee! We werden weer hartelijk ontvangen en kregen gelijk de nodige tips. We besloten dan ook om na een opfrisbeurt direct door te rijden naar Pancake Rocks. Vooral met vloed moet dat een mooi spektakel zijn, omdat het water dan tussen de rosten omhoog gespoten wordt. Na een half uurtje rijden waren we bij de 'Pancakes' en kochten bij het plaatselijke café een pizza om mee te nemen. Voordat we aan de pizza begonnen, hebben we de nodige foto’s van de 'Pancakes' gemaakt. Ondertussen genoten we ook van een mooie zondondergang. Pas na het ‘romantische diner’ op een bankje tussen de 'Pancakes' begon het schouwspel pas echt, al waren de ‘blow holes’ niet heel erg groot. De zee was blijkbaar te rustig voor de echte spectaculaire ‘blow holes’. Daarnaast duurden het nog een uurtje voordat het echt vloed was. Het geluid daarentegen was wel heel spectaculair, alsof het onweerde. Maar inmiddels was het 21.00 uur en moesten we nog in het donker terugrijden. Gelukkig hadden we weinig tegenliggers en was alleen het laatste stukje behoorlijk bochtig. In ieder geval hebben we weer veilig de lodge bereikt. Na het bekijken van de foto’s vielen we met het geruis van de zee op de achtergrond snel in slaap.