Dag 10

14-02-2016 Te Anau – Doubtful Sound

Jo ho, vanochtend liep de wekker om 06.30 uur af. Gelukkig hadden we nagenoeg alles al gepakt, zodat we lekker rustig konden ontbijten. Dit keer maakte we het Amy weer gemakkelijk door beide te kiezen voor de French toast met banaan. Om 09.00 uur stonden we weer panklaar voor vertrek. Het was een kort ritje van 20 minuten naar Manapouri. Bij Pearl Harbour moesten we om 09.40 uur inchecken voor onze 'overnight cruise' met de Southern Secret. Eerst gingen we nog met een ander bootje over het Lake Manapouri. Het weer was wederom geweldig. Aan de andere kant van Lake Manapouri stonden busjes klaar om ons verder te vervoeren over de Wilmot Pass naar de Doubtful Sound. Hier kregen we ook onze eerste ervaring met de sandflies. Dat was iets minder. Kunnen ze die beestjes niet uitroeien? Het cluppie van tien bleek een gezellig cluppie te zijn. Twee stellen kwamen uit Engeland, één stel uit San Diego en één stel uit Christchurch. Ja, groter is de boot niet. Tijdens de busrit zijn we nog een aantal keer gestopt voor de mooie plaatjes. En er werd ook even gestopt bij een tunnel van de ondergrondse elektriciteitscentrale. Het uitzicht op de Doubtful Sound was adembenemend, al was het aan de andere kant van de pas een stuk minder mooi weer. Rond lunchtijd kwamen we aan bij ons bootje, de Southern Secret. De lunch stond al gereed en dus konden we gelijk aanvallen. Heerlijk, vers gevangen kreeft! En daarbij nog lekkere salades en brood. Ondertussen voeren we door de Doubtful Sound met links en rechts groene muren van bomen. Sommige hellingen waren echter bedekt met mos, omdat door een aardbeving van een aantal jaren geleden, wat brokstukken naar beneden zijn vallen. Tja, dan duurt het weer even voordat daar weer bomen staan. Halverwege kon je nog gaan kajakken of mee helpen met vissen. De eerste vis die werd gevangen was een kleine haai, maar wist net op tijd te ontkomen. Ondertussen was Moppie lekker aan het kajakken. Niet veel later stond ie ook te vissen en haalde die wat leuke stekelige visjes binnen. Er werd ook ‘Blue Cod’ gevangen, zodat we naast vlees ook vis hadden vanavond. Tja, dat was wel even leuk. Einde middag kwamen nog de toastjes op tafel met lekkere kaas, hummus en een pesto smurrie. We zaten gezellig met z’n allen op het achterdek en genoten van het moment met het prachtige uitzicht en de gezellige verhalen. Uiteindelijk zijn we helemaal tot aan het einde van de Doubtful Sound gevaren tot aan open zee, de Tasman Zee. En wat een prachtig licht met de zon schijnend door de wolken. Zoals al gezegd, hadden we een leuke groep zodat we met het eten aan één tafel gingen zitten. Maar voordat we aan het eten begonnen, kwam eerst de nodige wijn op tafel. Op de boot zelf werd geen alcohol geschonken, maar je mocht het wel meenemen en dat had iedereen dan ook gedaan. Wij hadden in Te Anau een heerlijke Chardonnay van Saint Claire meegenomen, die we overigens ook gewoon thuis bij Wijnhuis Knape kunnen kopen. Het buffet zag er ook nu weer geweldig uit, met kip en rundvlees, lekkere groenten, piepers en een heerlijke salade. En natuurlijk niet te vergeten de ‘Blue Cod’ die vanmiddag is gevangen! Tijdens het eten zwom nog een zeehond voorbij. Dat was naast de nodige vogels en de visjes het enige ‘wildlife’ voor vandaag. Tijdens het eten spraken we Paul en Jackie uit Engeland over de 'Tongariro Crossing', dus dat was wel even leuk. Om 22.30 uur ging de motor uit en lagen we met nog twee bootjes in een baai voor de overnachting. Nadat de flessen wijn op waren, werden de hutjes opgezocht. Overigens nog best wel een aardig hutje met eigen douche en toilet. Ondertussen hoorde je het geklotst van het water tegen de boot. Dat wordt lekker slapen!