Dag 3

07-02-2016 Auckland - Christchurch

Om 04.15 uur was ik even wakker, maar dommelde toch weer in om vervolgens om 07.00 uur gewekt te worden voor het ontbijt met vers fruit en yoghurt en heerlijke French toast. Om 09.10 uur waren we, na een vlucht van 10 uur, dan eindelijk in Nieuw Zeeland, maar nog niet op onze eindbestemming. Zo moesten we ook hier weer eerst langs diverse controleposten. En ja, als je hebt ingevuld op het formulier dat je medicijnen bij je hebt, vragen ze natuurlijk welke medicijnen je hebt mee genomen. Het antwoord was al voldoende. Heb ik daarom een hele verklaring van de huisarts laten legaliseren door de Rechtbank?! Het temazepammetje valt nl. onder de opium wet en mag zonder verklaring het land niet uit. Gelukkig waren onze koffers ook gearriveerd en konden we naar de volgende controle. Hier bleken de zolen van mijn bergschoenen niet schoon genoeg en moesten we naar een aparte ruimte. Daar bleek de persoon in kwestie het wel oké te vinden en mocht alle bagage door de scan. En niks geen laptop of vloeistoffen eruit, gewoon alles door de scan. Had het dus toch nog een voordeel zo’n aparte behandeling. Gelukkig hebben de stroopwafeltjes het overleefd, want je mag eigenlijk helemaal geen voedsel meebrengen. Maar wij vonden dat koekjes niet echt voedsel waren en dus zeiden we dat we niks bij ons hadden qua voedsel. Ze bedoelden toch meer vers voedsel zoals fruit en brood? Niet echt dus. Op naar de volgende vlucht! Deze vertrok van Auckland domestic airport die met een korte bustransfer te bereiken was. Aangekomen bij de gate hebben we ons nog even omgekleed en het thermo shirt vervangen voor een koelere variant. Tja, hier is het zomers warm! Het laatste stukje was maar een vluchtje van een uurtje zodat we om 13.00 uur in Christchurch waren. Onderweg hadden we prachtig uitzicht en zagen we bijvoorbeeld de ‘Golden Bay’, het noordelijkste puntje van het Zuidereiland mooi liggen. Helaas kregen we tijdens de vlucht alleen wat water en Japanse zoutjes. Je kon zelfs geen broodje kopen. Dus het eerste wat we deden op de luchthaven was een broodje eten voordat we de huurauto op gingen halen. Bleek dat een Ford Ranger te zijn! Nu hadden we wel een hoge auto gereserveerd, maar zo’n groot ding was nu ook weer niet de bedoeling. Buiten dat, kregen we de kofferbak niet eens open, maar het bleek dat je eerst het raam open moest doen. Niet echt handig, maar lekker rijdt ie wel. Tja, da’s wel even wennen dat links rijden. Dus dat is gewoon meerijden en af en toe extra 'links houden' roepen. Voordat we naar ons overnachtingsadres reden, wilde we nog wel even een glimp opvangen van Christchurch. Na de aardbeving in 2011 is het merendeel van de binnenstad in aanbouw en hebben ze de winkelstraat verplaatst naar een groepje zeecontainers en de toepasselijke naam Re:Start gegeven. Daarna moesten we natuurlijk ook nog even naar de Kathedraal die de aardbeving niet heeft overleefd en nu deels een ruïne is. Na anderhalf uur rond hobbelen en een koffie bij één van de vele tentjes in Re:Start, werd het de hoogste tijd om naar Windwhistle te rijden, een ritje van nog zo’n anderhalf uur. Om 18.00 uur kwamen we dan eindelijk aan bij de Quickenberry Lodge. Wat een warm welkom door de gastvrouw! Een uurtje later hadden we een gezamenlijk aperitief met de gasten; een van origine Engels stel dat nu in Nieuw Zeeland woont en nog een Nederlands stel. Met dat laatste stel zaten we samen aan tafel in de ‘diningroom’. Nou, dat leek wel een sterrenrestaurant, zulke mooie gerechten werden er geserveerd door de Zwitserse kok van het huis. Het begon met een klein stukje gegrilde wilde zalm, gevolgd door ravioli met courgette, vervolgens heerlijk lamsvlees en als dessert een mouse met zwarte bessen sorbetijs. Niet verkeerd dus! Om 22.30 uur werd het dan toch tijd ons bedje op te zoeken. Wat heerlijk, eindelijk weer eens een echt bed! Dat zal lekker slapen worden!